'Management zonder ziel is een epidemie geworden'
Deze uitspraak kwam ik tegen op linkedIn en ze is van Henry Mintzberg, de befaamde managementwetenschapper.
Hij constateert dat er meer en meer managers op leidinggevende posities komen die zonder ziel managen. Een MBA studie maakt je nog geen leider aldus Mintzberg.
Voorbeelden die hij geeft om zielloos te illustreren zijn:
- Gericht op eigen beloning en bonussen. (beloning 100x hoger dan medewerkers)
- Gericht op uitsluitend aandeelhouderswaarde.
- Gericht op het ego en de eigen carrière.
Kortom managers met 3 doelen; me, myself and I.
Als het aan Mintzberg lag, dan kiezen de mensen in de organisatie zelf hun leider. Leiders die bevlogenheid en passie tonen. Dat lezen we ook ‘From Good to Great’ van Jim Collins; ‘where are you passionate about’. Leiders die een vuurtje kunnen aansteken in de harten van hun medewerkers en dat vuurtje constant aanwakkeren.
Zo zou leiderschap in sales hun medewerkers gepassioneerd moeten maken over klanten. Over de oplossingen die wij kunnen bieden waarmee we klanten echt helpen omdat wij echt begrijpen hoe de klant in elkaar steekt en waarmee hij worstelt. Leiderschap zou bezig moeten zijn om hun medewerkers beter te maken. Inhoudelijk kritisch; ‘Gaat de klant voor deze oplossing, dit voorstel, ons een 9 geven?’
Leiderschap gaat over wat voeg jij toe aan de organisatie, aan de waarde van jouw klanten, aan de waarde van jouw mensen.
Unilever Food Solutions beschreef het in het verleden heel mooi; ‘Wij zijn er om onze klant te laten groeien.’
Wie kan dat ook zeggen en nog bewijzen ook?